Onze filmrecensente van november was geen gewone. En daar houden wij wel van. Haar vierde en laatste verslag kwam laat op de redactie én dus op deze blog. Maar we willen jullie de originele hersenspinsels van Verona… Zij ging een laatste keer voor ons naar de film, naar Rise Of The Guardians!
Hallo Steps-lezers! Het was woensdag en ik lag nog rustig te dromen over grazende schapen in Nieuw-Zeeland. Ik zou mijn dag wijden aan het komediespelen in een spikslinternieuwe BBC serie in Brugge… Tot ik plots om half zeven uit mijn bed werd gebeld. “Hallo? Verona? Arm schaap! Ik dacht dat je pas om 8u in de make-upstoel moest zitten, maar je moet om 8u óp de set staan! Rep je naar Brugge!” En zo geschiedde.
Onderweg verbaasde ik me over de vele automobilisten die zich in dezelfde richting naar ‘het werk’ begaven, zodat ze in het weekend hun zuurverdiende centen konden opdoen in het Casino van Knokke, het kopen van Kinderchocolade-eieren wegens de intrede van ‘De Goede, Live Sint’ -die in de Albert Hein al voor €2,09 over de toonbank gaan per drie stuks-, de Gentse ‘Winterdroom’-kermis of de cinema.
Ik mocht een hele dag verdrinken in de waterige, bruinachtige ogen van David Oakes en James Frain! Noeste arbeid, dat kan ik je verzekeren! Nadat de crew na een lange zoektocht mijn broek terugvond op set –je kan je toch moeilijk in je blote billen door de straten van Brugge begeven, nietwaar?-, zou ik voor de laatste keer deze maand een filmrecensie schrijven.
Mijn plan? Om 19u30 “Rise of the Guardians” bekijken. Soms zijn goede voornemens te goed om waar te zijn. Door mijn sloomheid werd ik verplicht een kwartier met mijn duimen te draaien, deze keer zonder zuurtjes of stiefvader. Gelukkig heb ik mobiel internet op mijn Smartphone, anders zou ik me meermaals daags eenzaam voelen! Ik kreeg bijna een migraine-aanval met aura door de psychedelische lichtveranderingen vooraan in de zaal, toen de film begon.
Ik had de trailer met Vlaamse stemmen gehoord. Dat trok op niets. Ik had tijdens het academisch kwartiertje een noodplan bedacht om uit de bioscoopzaal te ontsnappen en een andere zaal binnen te sluipen –een plan dat ik wel eens uitvoerde als ik een date had die te snel eindigde-, ware het niet dat ik twee euro extra had betaald voor het 3D-effect. Het was dan ook een verademing toen ik de stem van Hugh Jackman hoorde! Dan pas merkte ik op dat hij de paashaas speelde. Wat een lolbroek, die Jack! Voor wie het concept van de paashaas niet helemaal kan plaatsen… “The rise of the Guardians” gaat over de Kerstman, het Zandmannetje, de Tandenfee (gespeeld door Isla Fisher met een heerlijk hese stem. Was ik een man, ze zou me kunnen krijgen!) en de Paashaas. Samen waken ze over alle kinderdromen op de aardkloot, maar daar probeert “Pitch” a.k.a. “The Bogeyman”, een stokje voor te steken. Een aanrader voor iedereen die dacht dat Jude Law een aardige jongeman was! De 4 Guardians krijgen hulp van Jack Frost, die uiteindelijk door de Maan verkozen wordt om de vijfde “Guardian” te worden. Jack is een rebelse puber die op zoek gaat naar zijn verleden, zijn leven voordat hij “moderne ijstovenaar” op zijn cv mocht toevoegen. Zal het Jack lukken zijn taak te vervullen? Ra…ra…ra! Meer verklap ik niet! Behalve dat alles goed eindigt. Kwestie om de kinderen (en volwassenen) die snel nachtmerries krijgen gerust te stellen!
Als diehard old-school animatiefilmpjesmaakster, sta ik kritisch, bits en deskundig tegenover computergestuurde animatiefilms. Het mag dan ook gezegd dat deze film –de irritante pauze niet meegerekend- een meeslepende en verbeeldingsrijke film is. Dat gezegd zijnde, kan ik “The Rise of the Guardians” het best vergelijken met het herbekijken van een Disney-film: je bent nooit te oud om zo’n film te bekijken! (Zie de Facebookgroep met maar liefst 18 leden.)
Er rest me nog één ding te doen. Bedankt aan alle lezers om mijn recensies te lezen en mijn semi-exorbitante, theatrale, extravagante persoonlijkheid te verdragen! Bedankt aan de Steps-redactie voor deze kans! In een ver verleden, toen Marco Borsato nog niet failliet ging, zong hij “Afscheid nemen bestaat niet.” Hij had gelijk! Voor meer fabuleuze recensies ga je naar: http://thepaleskinnedbitch.blogspot.be !
Aloha Nui Loa,
Verona Verbakel
STEPS CITY PARADE 